അറിയാതെയറിയാതെയിണ ചേരും-
മന:സ്സുകള്‍ക്കകലുവാന്‍ കഴിയാത്തതെന്തേ..
പിന്നെ, പിരിയുവാന്‍ വയ്യാതെ, അടരുവാന്‍-
കഴിയാതെ, വിതുമ്പുവാന്‍ പോകുന്നതെന്തേ..
പിന്നെയും പുണരുവാനായുന്നതെന്തേ..
പറയുമോയെന്‍ പ്രിയ ഹിന്ദോള രാഗമേ..
പകരുമോയെനിക്കായൊരു സാന്ത്വന ഗീതം..
മീവല്‍ ശകുന്തമേയിന്നു നിന്‍ പാട്ടില്‍-
ഞാനറിയുന്നു നിന്‍ മനോ നൊമ്പരങ്ങള്‍..
ഇടറുമാ ഗാനത്തിലിപ്പോഴുമണയാതെ-
യുയരുന്നുവെല്ലോ നിന്‍ ഇണ പോയ നൊമ്പരം..
മറന്നിടൂ പതംഗമേ..തളരാതെയിന്നു-
നീ യിടറാതെ പാടൂ നാളെയെപ്പറ്റി..
അറിഞ്ഞതേയില്ല നീലക്കുറിഞ്ഞീ-
നീയിത്രയും സുന്ദരിയായിരുന്നെന്നു-
ഞാനിത്ര നാള്‍..
പന്ത്രണ്ടു വത്സരം കാത്തിരുന്നാലു-
മിനി നീ പൂവിടാതെ ഞാന്‍ മടങ്ങുകില്ല..
നിന്‍ നീല വര്‍ണ്ണം മിഴികളില്‍-
നിറഞ്ഞതില്‍ പിന്നെയെനിയ്ക്കെല്ലാം-
നിന്‍ വണ്ണ ദര്‍ശനം മാത്രമായ്..
ഇന്നീ മന:സ്സുകളൊന്നായ് മോഹങ്ങള്‍-
മെനയുമ്പോളടര്‍ത്തി മാറ്റുവാന്‍ ശ്രമിക്കില്ല-
ഞാന്‍ മന:പൂര്‍വ്വമായ്..
ഇനി തപം ചെയ്തിടാം പന്ത്രണ്ടു-
വര്‍ഷമീ..കാത്തിരിപ്പെന്ന-
വാത്മീകാന്തരേ...
