പ്രണയശാഖകൾ

 

ആ ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന പാതയോരത്തെവിടെയോ 

ഒരു തണൽ മരമായിരുന്നു ഞാനെന്നും,

എനിക്കു കീഴെ വിശ്രമിച്ച നിന്നെയെന്റെ ബലിഷ്ഠമായ- 

ശാഖകൾ കൊണ്ട് വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിരുന്നുവെന്നും കരുതിക്കൊൾക.

ഇഴുകിയൊന്നായ്‌ ചേർന്ന  നമ്മിലെ നിന്നെ യെന്റെ- 

തോലുകൾ പൊളിച്ച് ഉള്ളിൽ നിന്നുമടർത്തിയെടുത്ത് 

നിഷ്ഠുരമായ് പിന്നെയും കൊടും ചൂടിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞെന്നും കരുതിക്കൊൾക..! 

ഞാനൊരു തണൽ മരമായിരുന്നില്ലെന്നും നിന്നെപ്പോലെയൊരു

 ഇല്ലാത്തണലിൽ വിശ്രമിക്കാൻ ശ്രമിച്ച് വേരിറങ്ങിപ്പോയൊരു 

പഴയ പഥികനായിരുന്നെന്നും, നിന്റെ മിഴിനീർ തുടയ്ക്കാൻ കയ്യാഞ്ഞ് 

ചേർത്തണച്ചപ്പോൾ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് നീയാഴ്ന്നു പോയതാണെന്നും, 

അനന്തരം നിന്റെ വശ്യഗന്ധത്തിൽ മതിമറന്ന് സുദീർഘമായൊരു 

നിദ്രയിലേക്ക് നാം വഴുതിപ്പോയതാണെന്നും തിരിച്ചറിയും വരെ ഇതുവഴി 

പോകുന്നവർക്കൊക്കെ ഞാനൊരു നിഗൂഢതയായ് നില നിൽക്കട്ടെ !

എന്റെയക്ഷരങ്ങളെ‌ ചുംബിക്കാൻ നിനക്ക് മാത്രമേ യോഗ്യതയുള്ളൂ..

നീയില്ലെങ്കിൽ എന്റെ വിരലുകൾ ജഡങ്ങളാണ്.

നാമൊരു നദിക്കിരു കരകളിൽ‌ നിന്നിരുന്ന വൃക്ഷങ്ങളായിരുന്നു.

ഇതേ പാതയിലെ പഴയ യാത്രികർ..

പരസ്പരമറിയാത്തോർ..

നമ്മുടെ വേരുകളാ നദിയാഴങ്ങളിൽ കൂട്ടി മുട്ടിയിരുന്നു..

ഇനി...  'മറന്നു'  'മറന്നു' വെന്നെഴുതി മായ്ച്ചു മായ്ച്ച് എന്നെ ഓർത്തു കൊണ്ടേയിരിക്കുക..!

(Image Courtesy: Google)