പ്രണയശാഖകൾ

 

ആ ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന പാതയോരത്തെവിടെയോ 

ഒരു തണൽമരമായിരുന്നു ഞാനെന്നും,

എനിക്കു കീഴെ വിശ്രമിച്ച നിന്നെയെന്റെ

ബലിഷ്ഠമായ ശാഖകൾ കൊണ്ട്- 

വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിരുന്നുവെന്നും കരുതിക്കൊൾക.

ഇഴുകിയൊന്നായ്‌ ചേർന്ന  നമ്മിലെ 'നിന്നെ' യെന്റെ- 

യുള്ളിൽ നിന്നുമടർത്തിയെടുത്ത് 

നിഷ്ഠുരമായ് പിന്നെയും കൊടും ചൂടിലേക്ക് 

വലിച്ചെറിഞ്ഞെന്നും കരുതിക്കൊൾക..! 

ഞാനൊരു തണൽ മരമായിരുന്നില്ലെന്നും,

നിന്നെപ്പോലെയൊരു ഇല്ലാത്തണലിൽ 

വിശ്രമിക്കാൻ ശ്രമിച്ച് വേരിറങ്ങിപ്പോയൊരു- 

പഴയ പഥികനായിരുന്നെന്നും, 

നിന്റെ മിഴിനീർ തുടയ്ക്കാൻ കയ്യാഞ്ഞപ്പോൾ  

എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് നീയാഴ്ന്നു പോയതാണെന്നും, 

അനന്തരം പ്രണയഗന്ധത്തിൽ മതിമറന്ന് 

സുദീർഘമായൊരു നിദ്രയിലേക്ക് നാം 

വഴുതിപ്പോയതാണെന്നും നീ  തിരിച്ചറിയും വരെ 

ഞാനൊരു നിഗൂഢതയായ് നില നിൽക്കട്ടെ !

പണ്ട് ഒരു നദിക്കിരുകരകളിൽ‌ നിന്നിരുന്ന വൃക്ഷങ്ങളായിരുന്നു നാം

ഇതേ പാതയിൽ, പരസ്പരമറിയാത്തോർ, 

എന്നിട്ടും നമ്മുടെ വേരുകളാ നദിയാഴങ്ങളിൽ കൂട്ടി മുട്ടിയിരുന്നു..!

ഇനി  'മറന്നു'  'മറന്നു' വെന്നെഴുതി മായ്ച്ചു മായ്ച്ച്-

എന്നെ ഓർത്തു കൊണ്ടേയിരിക്കുക..!

(Image Courtesy: Google)