അടര്‍ന്നു പോയ കരളിനോട്..

ആരോ നടന്ന നേര്‍വഴി കണ്ടിട്ടും

കണ്ടില്ലയെന്ന്  വെറുതേ പറഞ്ഞു- 

നീ നടന്നു പോയതും 

തനിയെ വെട്ടിയ വഴിയിലൂടെ...

നനഞ്ഞ പാദങ്ങള്‍ തുടയ്ക്കാനൊരിയ്ക്കലും

തുനിഞ്ഞതെയില്ല..

ഇനിയെത്ര നദികള്‍ നടന്നു-

നീന്തണമെന്നു നുണ പറഞ്ഞ്...

സനാഥനായിരുന്നു നീ-

അജ്ഞാതനായ് അകലും വരെ..

നീ അനാഥമാക്കിയ നിന്റ്റെ-
യക്ഷരങ്ങളെ എന്റെ നെഞ്ചില്‍-
ഞാന്‍ ദത്തെടുക്കുന്നു...


അബോധയാത്രയുടെ ഉറയ്ക്കാത്ത-
പാദങ്ങള്‍ കൊണ്ട്-
നിന്നെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റ്റെ-
നോവിന്റെ നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍
വളഞ്ഞൊഴുകുന്നു..


മടക്കമില്ലാത്ത യാത്രകള്‍
ഒടുക്കമില്ലാത്ത വേദനയേകുന്നു.. 
വെറുതെയെന്നറിയാം പിന്നെയുമെന്തോ- 
ആശിക്കുന്നു ഞാന്‍..
'നീ....നീയായൊന്നു പുനര്‍ജ്ജനിച്ചെങ്കില്‍..!!.'

(നോവുന്ന നെഞ്ചോടെ പ്രിയ കവിയ്ക്ക്  ആദരാംജലികള്‍ നേരുന്നു)